قدم نهادن در راه کشف حقیقت چیزی نیست که به آسانی و بدون یاری گرفتن از ذاتِ یزدان امکان پذیر باشد. این مسیر مملو از حوادث غیر قابل پیش بینی وبیراهه های بی شمار است. چگونه ممکن است که هر انسان – 6 میلیارد نفر – به طور مستقیم به حضور خداوند دسترسی داشته باشد و در عین حال  ریسمان گرانقدر وحدت و یگانگی را رها نکند؟ آیا ممکن نیست یک فرد امیال شخصی اش را با اراده همگانی اشتباه بگیرد؟

اینجاست که اگر همه ما به قوانین یکدست و شیوه های ادراک مشترک دسترسی نداشته باشیم، خطرات کثرت بروز می کنند و تفاوت ها و افتراق ها پدید می آیند. به همین سبب است که ما نیازمند پیام رسانانی معتمد هستیم که  پیام های الهی را بدون تعصب و یا تحریف دریافت کنند وبه ما تحویل دهند.

بنا براین خداوند راهنماها و رسولانی را برگزیده تا راه را برای بندگانش روشن نموده وآنان را به سوی حقیقت و ادراک رهنمون باشند. از این رو نخستین پیام هر پیامبرِ بر حق این است که انسان ها خدایان دروغین و بت ها را رها کنند و به وجود خدایی واحد و یگانه ایمان بیاورند. خدای یگانه ایی که تنها منبع حیات و رستگاری است، خدایی که شریک و همتایی ندارد.

“ما پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم ، جز آنکه به او وحی کردیم که جز من خدایی نیست پس مرا بپرستید”(سوره انبیا، آیه 25) [1]

اینگونه است که نام این مبلغان و آموزگارانِ مسیر یگانه پرستی؛ از جمله موسی، ابراهیم، عیسی، و داوود، که ماموریت ابلاغِ یگانگی خداوند را دارند، در قرآن و انجیل آمده است.

با نگاهی به موارد موجود در ده فرمان مقدس موسی متوجه می شویم که دو یا سه مورد از این فرامین فقط متمرکزبر یک موضوع هستند.

– هیچ خدایی غیر از من نخواهید داشت؛
– برای خودتان بت نسازید و در مقابل آن بت ها سر تعظیم فرود نیاورید و عبادتشان نکنید؛
– از نام خداوند استفاده باطل نکنید.

همچنین نگاهی دوباره بیندازید به پیغام عیسی ابن مریم، زمانی که از او سوال کردند مهم ترین فرمان خدا چیست:

“با تمام قلب تان، با تمام روح تان، با تمام عقل و ذهن تان پروردگارتان را دوست بدارید، این نخستین و مهم ترین فرمان خداوند است. و دومین فرمان نیز همانند آن است، همانطور که خودت را دوست داری همسایه ات را نیز دوست بدار.  در این راه همواره به پیامبران و قانون متکی باشید.”(انجیل متی، 22:36–40)

از اینجاست که پیام توحید و مسیر مستقیمی که همه راه ها را به رسولانِ بر حقِ حقیقت نما متصل می کند، آشکار می گردد. همان گونه که در آغازین سوره قرآن می خوانیم:

به  نام خدای بخشاینده مهربان
ستایش خدا را که پروردگار جهانیان است.
آن بخشاینده مهربان
آن فرمانروای روز جزا
تو را می پرستیم و از تو یاری می جوییم.
ما را به راه راست هدایت کن.
راه کسانی که ایشان را نعمت داده ای، نه خشم گرفتگان بر آنها و نه گمراهان.

با تفسیراین آیه ها به این نتیجه می رسیم که تمامی پیامبران بر حق پروردگار بر وجود یک خدای واحد و یگانه تاکید داشتند. و به این ترتیب، اگر همگی به این سرچشمه بدیع وحدت و معرفت بازگردیم و از راهی که پیامبران با دقت برایمان روشنگری کرده اند پیروی کنیم، آنگاه  تمام اختلاف نظرها و کشمکش های میان انسان ها از ادیان و نژاد های مختلف تا حد بسیار زیادی کاسته می شود.

^[1] http://wiki.ahlolbait.com