حضرت محمد (ص) پیامبر خداوند است که آخرین کتاب وحی الهی از طریق او برای انسان فرستاده شد. بشارت های فراوانی در کتب مقدس پیشین در مورد ظهورحضرت محمد وجود دارد. (رجوع شود به کتاب دوم تورات 18:18-19.  یوحنا 1:19-21 و 16: 7-14)

او در حدود سال 570 پس از میلاد مسیح در شهر مکه به دنیا آمد. در مرکز شهر خانه ایی قدیمی وجود دارد که کعبه نام دارد  و گفته می شود از زمان حضرت آدم وجود داشته است. کعبه بعدها توسط ابراهیم نبی و فرزندش بازسازی شد.

محمد، از نوادگان ابراهیم، در شش سالگی یتیم شد و توسط بستگانش نگهداری شد و پرورش یافت. زمانی که او چهل ساله داشت و در حال عبادت در کوهستان حرا، کوهستان نور، بود، پنج آیه اول کلام خدا از طریق فرشته ی مقرب خدا به نام جبرئیل بر او نازل شد. آیات و وحی نازل شده بر محمد از او می خواست که به مردم بیاموزد که تنها یک  خدا وجود دارد و دین یکتا پرستی جدّش ابراهیم را زنده کند.

اما به مدت سیزده سال اهالی مکه که بت پرست بودند و به توحید اعتقادی نداشتند، محمد، فرستاده و برگزیده خدا را، مورد آزار و اذیت شدید قرار دادند و با او مخالفت کردند.

هجرت حضرت محمد (ص)

در اوایل پاییز سال 622، محمد و پیروانش شهر مکه را ترک کردند و به سوی شهر شمالی یثرب (که بعدها مدینه نامیده شد) هجرت کردند. این کوچ که در تاریخ به نام “هجرت” شناخته می شود، مبدا ونقطه آغاز تقویم اسلامی خوانده می شود. زیرا در شهر مدینه بود که پیروان حضرت محمد قادر بودند جامعه ایی بر اساس فرامین قرآن تشکیل دهند.

در سال 630 حضرت محمد با صلح و صفا بار دیگر به مکه بازگشت، تمام دشمنانش را بخشید و کعبه را از وجود بت ها پاکسازی نمود. دو سال بعد، برابر با  تاریخ هشتم ژوئن 632، پیامبر اسلام وفات یافت؛  درود خداوند بر او باد.