دو فرقه اصلی در اسلام وجود دارد، بخش بزرگی از مسلمانان سنّی (بیش از 90% پیروان اسلام سنی هستند) و بقیه شیعه هستند. تفاوت اساسی در دیدگاه این دو فرقه ناشی از آن است که شیعیان معتقد به ضرورتِ وجود رهبری از خانواده پیامبر هستند و از این رو به ساختار مذهبیِ خاصی پایبند هستند. از سوی دیگر سنّی ها لزوما نیازی به وجود چنین تشکیلات و ساختاری نمی بینند.

هر انجمن محلی مسلمانان، چه شیعه و یا سنی، یک یا چند پیشوای مذهبی دارد (این پیشواها تعالیم  دینی دیده اند و به علوم اسلامی تسلط دارند). این پیشواها معمولا “امام” نامیده می شوند و مدیریت مراکز اسلامی را بر عهده دارند. این افراد خطیب و یا واعظ نیز نامیده می شوند که وظیفه انجام  سخنرانی های دینی را بردوش دارند.